Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to confine

  • 1 confine

    confine, is, n. (surtout au plur.) limites, confins, frontières.
    * * *
    confine, is, n. (surtout au plur.) limites, confins, frontières.
    * * *
        Confine, huius confinis, Substantiuum: vt Ad confine papillae. Valer. Aupres et joignant la mamelle.

    Dictionarium latinogallicum > confine

  • 2 confine

    cōnfine, is n. [ confinis ]
    смежность, близость, соседство Lcn, VF

    Латинско-русский словарь > confine

  • 3 confine

    con-fīnis (access. form confīnĭus, a, um, Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K.; Schol. Juv. 14, 151; Front. Pol. p. 144 Goes.), e, adj., bordering one upon another, bordering on, adjoining, contiguous (class. in prose and poetry, but not in Cic.).
    I.
    Prop.
    (α).
    Absol.:

    fundi,

    Varr. R. R. 1, 16, 1; Dig. 10, 1, 4, § 8:

    in confinem agrum,

    Liv. 4, 49, 4:

    templa,

    Ov. A. A. 1, 87.—
    (β).
    With dat.: confines erant hi Senonibus, * Caes. B. G. 6, 3:

    regio confinis Illyrico,

    Liv. 45, 29, 9:

    uti quisque potentiori confinis erat,

    Sall. J. 41, 8:

    gens confinis Cappadociae,

    Nep. Dat. 4, 1; Curt. 6, 5, 11:

    Mauri Atlanti,

    Plin. 13, 15, 29, § 91:

    caput collo,

    Ov. M. 1, 718:

    litora prato,

    id. ib. 13, 924:

    fons fundo,

    Dig. 8, 3, 20, § 2.—
    B.
    Subst.
    1.
    confīnis, is, m., a neighbor, Dig. 18, 1, 35, § 8; Mart. 2, 32; Lact. 5, 2, 3.—
    2.
    confīne, is, n., that which borders upon, a boundary, border, confine, neighborhood:

    mundi labentis,

    Luc. 6, 649:

    papillae,

    Val. Fl. 6, 374.—
    II.
    Trop., nearly related, nearly like, similar (mostly postAug.;

    esp. freq. in Quint.): pervenire ad confinium genus ejus generis (orationis),

    Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K. (al. confine).— With dat.:

    confinia carmina studio vestro,

    Ov. P. 2, 5, 71:

    vitia virtutibus,

    Sen. Ep. 120, 8:

    confinia sunt his celebrata apud Graecos schemata,

    Quint. 9, 2, 92; so id. 5, 11, 21; 6, 3, 88 al.; Symm. Ep. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > confine

  • 4 confine

    boundary, border, border-line; confine, neighborhood (L+S)

    Latin-English dictionary > confine

  • 5 cohibeo

    confine, restrain, hold back, repress.

    Latin-English dictionary of medieval > cohibeo

  • 6 confinis

    confinis, e [st2]1 [-] qui confine, contigu. [st2]2 [-] qui touche à, qui est proche de.    - confinia virtutibus vitia, Sen. Ep. 120, 8: vices qui touchent à des vertus.    - confinis, is, m.: voisin.
    * * *
    confinis, e [st2]1 [-] qui confine, contigu. [st2]2 [-] qui touche à, qui est proche de.    - confinia virtutibus vitia, Sen. Ep. 120, 8: vices qui touchent à des vertus.    - confinis, is, m.: voisin.
    * * *
        Confinis, et hoc confine, pen. prod. vt Confinis ager. Liu. Tenant ou aboutissant à un autre, Confin, Confinant à un autre.
    \
        Confinis meus. Martial. Voisin qui ha sa terre joignant à la mienne.
    \
        Confinis AEthiopiae est. Plin. Il est joignant à Ethiopie, Il confine à Ethiopie.
    \
        Confinis, per translationem. Quintil. Semblable.

    Dictionarium latinogallicum > confinis

  • 7 arceō

        arceō cuī, —, ēre    [ARC-], to shut up, enclose: alvus arcet quod recipit: famulos vinclis, confine: arcebant vincula palmas, hampered, V.—Fig., to confine, restrain: audaciam otii finibus.—To prohibit access, keep away, hold off, keep at a distance: hostium copias: somnos, O.: volgus, H.: ferro contumeliam, avert by the sword, L.: hunc a templis: a munimentis vim, L.: aliquem ab amplexu, O.: eum ab illecebris peccantium, protect, Ta.: te illis aedibus: agro, L.: Virginiam matronae sacris, L.: arceor aris, O.: patriis penatibus, to banish, O.: aliquem funesto veterno, to protect, H.: Aenean periclis, V.: progressu: hunc (oestrum) pecori, to keep off, V.: arcuit Omnipotens, averted (the blow), O.—To hinder, prevent: quae (dicta) clamor ad aures Arcuit ire meas, O.: alqm alqd ad urbīs conferre, Ta.: illos, quin ascendant, L.: collis arcebat, ne adgrederentur, L.
    * * *
    arcere, arcui, - V TRANS
    ward/keep off/away; keep close, confine; prevent, hinder; protect; separate

    Latin-English dictionary > arceō

  • 8 coërceō

        coërceō cuī, citus, ēre    [com- + arceo], to enclose on all sides, hold together, surround, encompass: (mundus) omnia coërcet: Vitta coercebat capillos, O.: virgā coërces turbam, H. — To restrain, confine, shut in, hold, repress, control: (amnis) nullis coërcitus ripis, L.: Bucina coërcuit (undas), O.: frenisque coërcuit ora, O.: vitem ferro amputans coërcet: (operibus) intra muros coërcetur hostis, L.: (mortuos) Styx coërcet, V.: Tantalum coërcet (Orcus), H.: Messapus primas acies, controls, V.—Fig., of discourse, to control, confine, restrain, limit: (nos) quasi extra ripas diffluentes.—To hold in check, curb, restrain, tame, correct: cupiditates: procacitatem hominis manibus, N.: suppliciis delicta, H.: in praetore coërcendo fortes: quibus rebus coërceri milites soleant, Cs.: pueros fuste, H.: animum, Ta.: coërcendi ius (in contione), of maintaining order, Ta.: carmen, quod non Multa dies coërcuit, corrected, H.
    * * *
    coercere, coercui, coercitus V TRANS
    enclose, confine; restrain, check, curb, repress; limit; preserve; punish

    Latin-English dictionary > coërceō

  • 9 cohibeō

        cohibeō uī, (itus), ēre    [com- + habeo], to hold together, hold, contain, confine, embrace, comprise: omnīs naturas: Scyllam caecis cohibet spelunca latebris, V.: nodo crinem, H.: marem cohibent (ova) vitellum, H.: auro lacertos, to encircle, O.: bracchium togā: parietibus deos, Ta. — To hold, keep, keep back, hinder, stay, restrain, stop: muris Turnum, V.: ventos in antris, O.: cervos arcu, i. e. to kill, H.: nec Stygiā cohibebor undā, H.: ab aliquā re, L.: cohiberi quo minus, etc., Ta.—Fig., to stop, to hold in check, restrain, limit, confine, control, keep back, repress, tame, subdue: motūs animi: eius furorem: iras, V.: bellum, L.: non tu te cohibes? control yourself, T.: manūs, animum ab auro: suas libidines a liberis.
    * * *
    cohibere, cohibui, cohibitus V TRANS
    hold together, contain; hold back, restrain, curb, hinder; confine; repress

    Latin-English dictionary > cohibeō

  • 10 confinis

    con-fīnis (access. form confīnĭus, a, um, Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K.; Schol. Juv. 14, 151; Front. Pol. p. 144 Goes.), e, adj., bordering one upon another, bordering on, adjoining, contiguous (class. in prose and poetry, but not in Cic.).
    I.
    Prop.
    (α).
    Absol.:

    fundi,

    Varr. R. R. 1, 16, 1; Dig. 10, 1, 4, § 8:

    in confinem agrum,

    Liv. 4, 49, 4:

    templa,

    Ov. A. A. 1, 87.—
    (β).
    With dat.: confines erant hi Senonibus, * Caes. B. G. 6, 3:

    regio confinis Illyrico,

    Liv. 45, 29, 9:

    uti quisque potentiori confinis erat,

    Sall. J. 41, 8:

    gens confinis Cappadociae,

    Nep. Dat. 4, 1; Curt. 6, 5, 11:

    Mauri Atlanti,

    Plin. 13, 15, 29, § 91:

    caput collo,

    Ov. M. 1, 718:

    litora prato,

    id. ib. 13, 924:

    fons fundo,

    Dig. 8, 3, 20, § 2.—
    B.
    Subst.
    1.
    confīnis, is, m., a neighbor, Dig. 18, 1, 35, § 8; Mart. 2, 32; Lact. 5, 2, 3.—
    2.
    confīne, is, n., that which borders upon, a boundary, border, confine, neighborhood:

    mundi labentis,

    Luc. 6, 649:

    papillae,

    Val. Fl. 6, 374.—
    II.
    Trop., nearly related, nearly like, similar (mostly postAug.;

    esp. freq. in Quint.): pervenire ad confinium genus ejus generis (orationis),

    Auct. Her. 4, 11, 16 B. and K. (al. confine).— With dat.:

    confinia carmina studio vestro,

    Ov. P. 2, 5, 71:

    vitia virtutibus,

    Sen. Ep. 120, 8:

    confinia sunt his celebrata apud Graecos schemata,

    Quint. 9, 2, 92; so id. 5, 11, 21; 6, 3, 88 al.; Symm. Ep. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > confinis

  • 11 continens

    [ABCU]A - continens, continentis, part. prés. de contineo: [st1]1 [-] qui retient; qqf. qui se contient.    - vinculum continens libertatem dehiscendi, Plin.: lien qui empêche la fente de s'ouvrir.    - satis attente continens discipulos, Gell.: qui exerce sur ses élèves une surveillance active.    - non continens quin... Vell.: ne pouvant s'empêcher de... [st1]2 [-] qui renferme.    - libri omne doctrinarum genus continentes, Gell.: livres où sont traités toutes sortes de sujets. [st1]3 [-] attenant, contigu, voisin, qui touche (à), joint à.    - continens alicui rei (cum aliqua re): attenant à, qui touche (à).    - continentem ripae collem occupat, Caes. BC. 1, 14, 3: il occupe la colline qui touche la rive.    - continens aer mari, Cic. N. D. 2, 45, 117: l'air qui touche à la mer.    - continens cum Ciliciâ pars, Cic.: partie qui confine à la Cilicie.    - continentia verba, Cic.: mots unis.    - continens imber, Suet.: pluie continuelle.    - continentia cum ipso negotio, Cic.: ce qui tient au fait lui-même.    - diebus continentibus, Caes. BC. 3, 84: les jours suivants. [st1]4 [-] continu, ininterrompu, consécutif.    - timori malum continens, Liv. 5, 39, 8: mal qui succède immédiatement à la crainte.    - continens agmen, Liv.: troupe marchant à la file.    - continens agmen migrantium, Liv. 1, 29, 4: la longue file de ceux qui partaient en exil.    - continens genus, Cic.: générations successives.    - continentes silvae, Caes.: forêts d'une grande étendue.    - continentes ruinae, Liv. 21, 8, 5: large brèche.    - continens terra (continens ripa): le continent.    - continens incendium, Curt.: incendie général.    - continente spiritu, Cic.: sans reprendre haleine.    - ex continenti, Just. (in continenti, Dig.) [s.-ent. tempore] = continuo, statim: incontinent, sur l'heure. [st1]5 [-] qui se contient, maître de soi, sobre, tempérant.    - continentior in vita hominum quam in pecunia, Caes.: plus clément que désintéressé.    - nemo est magis continens, Plaut.: il n'est personne de plus rangé. [ABCU]B - continens, entis: [st1]1 [-] fém. (s.-ent. terra): la terre ferme, le continent.    - abl. -ente, souv. -enti. [st1]2 [-] n. ce qui renferme, le principal, l’essentiel (au plur. les lieux contigus).    - continentia (s.-ent. loca): les lieux contigus, les environs.    - continentia urbis, Dig.: les faubourgs de la ville.    - continens causae, Quint.: l'essentiel de la cause, le point fondamental de la cause.
    * * *
    [ABCU]A - continens, continentis, part. prés. de contineo: [st1]1 [-] qui retient; qqf. qui se contient.    - vinculum continens libertatem dehiscendi, Plin.: lien qui empêche la fente de s'ouvrir.    - satis attente continens discipulos, Gell.: qui exerce sur ses élèves une surveillance active.    - non continens quin... Vell.: ne pouvant s'empêcher de... [st1]2 [-] qui renferme.    - libri omne doctrinarum genus continentes, Gell.: livres où sont traités toutes sortes de sujets. [st1]3 [-] attenant, contigu, voisin, qui touche (à), joint à.    - continens alicui rei (cum aliqua re): attenant à, qui touche (à).    - continentem ripae collem occupat, Caes. BC. 1, 14, 3: il occupe la colline qui touche la rive.    - continens aer mari, Cic. N. D. 2, 45, 117: l'air qui touche à la mer.    - continens cum Ciliciâ pars, Cic.: partie qui confine à la Cilicie.    - continentia verba, Cic.: mots unis.    - continens imber, Suet.: pluie continuelle.    - continentia cum ipso negotio, Cic.: ce qui tient au fait lui-même.    - diebus continentibus, Caes. BC. 3, 84: les jours suivants. [st1]4 [-] continu, ininterrompu, consécutif.    - timori malum continens, Liv. 5, 39, 8: mal qui succède immédiatement à la crainte.    - continens agmen, Liv.: troupe marchant à la file.    - continens agmen migrantium, Liv. 1, 29, 4: la longue file de ceux qui partaient en exil.    - continens genus, Cic.: générations successives.    - continentes silvae, Caes.: forêts d'une grande étendue.    - continentes ruinae, Liv. 21, 8, 5: large brèche.    - continens terra (continens ripa): le continent.    - continens incendium, Curt.: incendie général.    - continente spiritu, Cic.: sans reprendre haleine.    - ex continenti, Just. (in continenti, Dig.) [s.-ent. tempore] = continuo, statim: incontinent, sur l'heure. [st1]5 [-] qui se contient, maître de soi, sobre, tempérant.    - continentior in vita hominum quam in pecunia, Caes.: plus clément que désintéressé.    - nemo est magis continens, Plaut.: il n'est personne de plus rangé. [ABCU]B - continens, entis: [st1]1 [-] fém. (s.-ent. terra): la terre ferme, le continent.    - abl. -ente, souv. -enti. [st1]2 [-] n. ce qui renferme, le principal, l’essentiel (au plur. les lieux contigus).    - continentia (s.-ent. loca): les lieux contigus, les environs.    - continentia urbis, Dig.: les faubourgs de la ville.    - continens causae, Quint.: l'essentiel de la cause, le point fondamental de la cause.
    * * *
        Continens, pen. corr. Adiectiuum. Liu. Joignant, Entretenant.
    \
        Longum agmen, nec continens. Liu. Ne s'entretenant point.
    \
        Labore continenti omnia superare. Caesar. Par labeur continuel.
    \
        Biduo continenti. Sueton. Deux jours tout de suite.
    \
        Cursu continenti sequi fugientem. Liu. D'une course continue, Sans soy reposer.
    \
        Imber continens. Liu. Une pluye continuelle, qui ne cesse point.
    \
        Velut continenti incendio omnia ardere visa. Curtius. Comme s'il n'y eust eu qu'un feu.
    \
        Oratio continens. Cic. Un propos qui n'est point interrompu, Qui va tout d'un train, sans qu'aucun rompe la parolle.
    \
        Continens, pen. corr. Terent. Qui s'abstient, et se garde principalement de hanter femmes, Continent.
    \
        Parcus et continens. Plin. Sobre, Espargnant, et qui n'ha cure d'argent, et aussi s'abstient de toutes autres voluptez.
    \
        In continenti. Sub. tempore. Vlpianus. Incontinent.
    \
        Continens, et firmamentum causae dicitur Latine, quod Punctum litis decisorium vocant. Cic. Le poinct principal de tout le proces et de la matiere, Le poinct peremptoire et decisif de la matiere.
    \
        Continens, Substantiuum, foem. gen. Plin. Terre ferme.

    Dictionarium latinogallicum > continens

  • 12 copulo

    cōpŭlo, āre, āvi, ātum - tr. - accoupler, assembler, joindre, unir, lier, associer.    - copulare aurum auro, Lucr.: souder l'or à l'or.    - copulatur Armeniae, Plin.: (cette contrée) confine à l'Arménie.    - copulari matrimonio (copulari taedis): être uni par les liens du mariage.
    * * *
    cōpŭlo, āre, āvi, ātum - tr. - accoupler, assembler, joindre, unir, lier, associer.    - copulare aurum auro, Lucr.: souder l'or à l'or.    - copulatur Armeniae, Plin.: (cette contrée) confine à l'Arménie.    - copulari matrimonio (copulari taedis): être uni par les liens du mariage.
    * * *
        Copulo, copulas, pen. corr. copulare. Pli. Lier ensemble, Joindre, Assembler, Accoupler, Unir.
    \
        Copulare concordiam. Liu. Faire accord.
    \
        Copulare sermonem cum aliis. Plaut. Parlementer avec d'autres.

    Dictionarium latinogallicum > copulo

  • 13 compescō

        compescō pescuī, —, ere    [PARC-], to confine, hold in check, repress, curb, restrain: equum freno, Tb.: ramos fluentes, i. e. to prune, V.: bracchia, O.: mare, H.—Fig., to suppress, repress, restrain, check, subdue: sitim undā, O.: clamorem, H.: risum, H.: animum frenis, H.: vim suam ardoremque, Ta.: mores dissolutos vi, Ph.: culpam ferro, i. e. by killing diseased members of the flock, V.
    * * *
    compescere, compescui, - V TRANS
    restrain, check; quench; curb, confine, imprison; hold in check; block, close

    Latin-English dictionary > compescō

  • 14 conclūdō

        conclūdō sī, sus, ere    [com- + claudo], to shut up, close, imprison, enclose, confine: bestias: multitudinem: me in cellam cum illā, T.: illum aliquo, T.: locum sulco, V.: Suave locus voci resonat conclusus, H.: conclusum mare, Cs.—Fig., to include, compress, restrain, limit, restrict: tot res in unum diem, T.: omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt: Ut huc concludar, be shut up to this (marriage), T.: me miserum, T.: (orator) concludatur in ea, quae, etc.—Of language, to compress, include, condense, comprise: uno volumine vitam virorum complurium, N.: ea (vis) verbis interdicti non concluditur.—To end, close, conclude: facinus crudelitate perfectum atque conclusum — In discourse, to end, finish, conclude, complete: huius generis orationem: crimen (the discussion of) the charge: sententias, to round off: versum. — In philos., to conclude, infer, make an inference, argue, demonstrate: ex rebus concessis quod velis: argumentum: quo modo concludatur ratio: summum malum esse dolorem, etc.: hoc modo.
    * * *
    concludere, conclusi, conclusus V TRANS
    shut up, confine; contain, limit; close; include (limit); conceal, keep secret; conclude/finish; define; construct/compose (sentence); infer, deduce, imply

    Latin-English dictionary > conclūdō

  • 15 cōnfīnium

        cōnfīnium ī, n    [confinis], a confine, common boundary, limit, border: Treverorum, Cs.: Germaniae Raetiaeque, Ta.: in vicinitatibus et confiniis aequus, in questions of: triplicis confinia mundi, O.—Fig., a confine, boundary: breve artis et falsi, Ta.—Usu. plur: lucis, noctis, dawn, O.: cum luce dubiae noctis, i. e. twilight, O.: mensum, O.: mortis, Tb.
    * * *
    common boundary (area); border, limit; proximity/nearness/neighborhood

    Latin-English dictionary > cōnfīnium

  • 16 confinis

    I
    confinis, confine ADJ
    pertaining to boundaries; boundary-, border-
    II
    confinis, confine ADJ
    adjoining, contiguous/having a common boundary; closely connected, allied, akin

    Latin-English dictionary > confinis

  • 17 sepio

    I
    sepire, sepivi, sepitus V TRANS
    surround/envelop/enfold/encircle; clothe/cover/protect; close/seal off; shut in; hedge/fence in, surround (w/hedge/wall/fence/barrier/troops); enclose; confine
    II
    sepire, sepsi, septus V TRANS
    surround/envelop/enfold/encircle; clothe/cover/protect; close/seal off; shut in; hedge/fence in, surround (w/hedge/wall/fence/barrier/troops); enclose; confine

    Latin-English dictionary > sepio

  • 18 coerceo

    cŏ-ercĕo, cui, cĭtum, 2, v. a. [arceo], to enclose something on all sides or wholly, to hold together, to surround, encompass:

    qui (mundus) omnia complexu suo coërcet et continet,

    Cic. N. D. 2, 22, 58; cf. id. ib. 2, 40, 101; Ov. M. 1, 31:

    quā circum Galli lorica coërcet,

    where the Gallic coat of mail encloses, Lucr. 6, 954; cf.

    of a band holding the hair together,

    Ov. M. 1, 477; 2, 413; Hor. C. 2, 19, 19; 1, 10, 18:

    est animus vitaï claustra coërcens,

    holding together the bands of life, Lucr. 3, 396.—
    B.
    Esp. with the access. idea of hindering free motion by surrounding; to restrain, confine, shut in, hold in confinement, repress (freq. and class.):

    (amnis) nullis coërcitus ripis,

    Liv. 21, 31, 11; cf. Ov. M. 1, 342:

    (aqua) jubetur ab arbitro coërceri,

    to be kept in, repressed, Cic. Top. 9, 39 (cf., just before, the more usual arcere, v. arceo, II.); Dig. 43, 22, 1, §§ 6 and 8;

    47, 11, 10: impetum aquarum,

    Curt. 8, 13, 9.—Of pruning plants:

    vitem serpentem multiplici lapsu et erratico, ferro amputans coërcet ars agricolarum,

    Cic. Sen. 15, 52;

    so of the vine,

    Col. 3, 21, 7; 4, 1, 5; Quint. 9, 4, 5; cf. id. 8, 3, 10.—Hence, sacrum (lucum), to trim, clip, Cato, R. R. 139:

    quibus (operibus) intra muros coërcetur hostis,

    Liv. 5, 5, 2:

    (mortuos) noviens Styx interfusa coërcet,

    Verg. A. 6, 439; cf.:

    Tantalum atque Tantali Genus coërcet (Orcus),

    Hor. C. 2, 18, 38:

    carcere coërcere animalia,

    Plin. 10, 50, 72, § 141:

    Hypermnestra... gravibus coërcita vinclis,

    Ov. H. 14, 3; cf.: eos morte, exsilio, vinclis, damno coërcent, [p. 360] Cic. Off. 3, 5, 23:

    aliquem custodiā,

    Dig. 41, 1, 3, § 2:

    Galliae Alpibus coërcitae,

    Plin. 12, 1, 2, § 5:

    miles coërcitus in tot receptis ex potestate hostium urbibus,

    Liv. 36, 24, 7.— Poet.: Messapus primas acies, postrema coërcent Tyrrhidae juvenes, hold together, i. e. command, lead on, Verg. A. 9, 27.—
    II.
    Trop.,
    A.
    Of discourse, to keep within limits, control, confine, restrain, limit (syn.:

    contineo, cohibeo): ut (nos) quasi extra ripas diffluentes coërceret,

    Cic. Brut. 91, 316; cf. id. Fin. 2, 1, 3; Quint. 12, 1, 20; 9, 2, 76; 10, 4, 1;

    and, the figure taken from bridling or curbing horses (cf.: frenisque coërcuit ora,

    Ov. M. 5, 643; and:

    spumantiaque ora coërcet,

    id. ib. 6, 226):

    exsultantia,

    Quint. 10, 4, 1; cf. id. 10, 3, 10:

    Augustus addiderat consilium coercendi intra terminos imperii,

    Tac. A. 1, 11.—Of words bound by measure:

    numeris verba coërcere,

    Ov. P. 4, 8, 73.—But most freq.,
    B.
    Morally, to hold some fault, some passion, etc., or the erring or passionate person in check, to curb, restrain, tame, correct, etc. (syn.:

    contineo, cohibeo, refreno, reprimo, domo): cupiditates,

    Cic. de Or. 1, 43, 194; Quint. 12, 2, 28:

    temeritatem,

    Cic. Tusc. 2, 21, 47:

    improbitatem,

    id. Verr. 2, 3, 89, § 208:

    rabiem gentis,

    Liv. 41, 27, 4:

    faenus,

    id. 32, 27, 3:

    procacitatem hominis manibus,

    Nep. Timol. 5, 2:

    suppliciis delicta,

    Hor. S. 1, 3, 79 al.:

    aliquid poenae aut infamiae metu,

    Cic. Fin. 2, 22, 73:

    omnibus modis socios atque cives,

    Sall. C. 29 fin.:

    genus hominum neque beneficio, neque metu coërcitum,

    id. J. 91, 7:

    duabus coërcitis gentibus,

    Liv. 31, 43, 4; 39, 32, 11; Caes. B. C. 1, 67:

    verberibus potius quam verbis,

    Varr. R. R. 1, 17, 5; so Cic. Cat. 1, 1, 3; id. Off. 3, 5, 23;

    v. A. supra: pueros fuste,

    Hor. S. 1, 3, 134; Tac. G. 25:

    incensum ac flagrantem animum,

    id. Agr. 4:

    licentiam,

    id. H. 1, 35.— Poet.:

    carmen, quod non Multa dies et multa litura coërcuit,

    corrected, finished, Hor. A. P. 293.

    Lewis & Short latin dictionary > coerceo

  • 19 cohibeo

    cŏ-hĭbĕo, ui ( perf. subj. cohibessit, Lucr. 3, 444 Lachm.), ĭtum, 2, v. a. [habeo].
    I.
    To hold together, to hold, contain, confine, embrace, comprise (class.;

    syn. contineo): omnes naturas ipsa (universa natura) cohibet et continet,

    Cic. N. D. 2, 13, 35; Lucr. 3, 441 sq.; 1, 517; 1, 536:

    (nubes) ut fumus constare nequirent, Nec cohibere nives gelidas et grandinis imbres,

    id. 6, 107:

    aliquid in se,

    id. 2, 1031; cf. Cic. Fat. 9, 19:

    at Scyllam caecis cohibet spelunca latebris,

    Verg. A. 3, 424:

    semen occaecatum,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    nodo crinem,

    Hor. C. 3, 14, 22:

    namque marem cohibent callosa (ova) vitellum,

    id. S. 2, 4, 14:

    auro lacertos,

    to encircle, Ov. H. 9, 59:

    bracchium togā,

    Cic. Cael. 5, 11:

    deos parietibus,

    Tac. G. 9.—
    B.
    Trop. (very rare): sed interest inter causas fortuito antegressas, et inter causas cohibentis in se efficientiam naturalem, Cic. Fat. 9, 19.—
    II.
    With the access. idea of hindering free motion, to hold, keep, keep back, hinder, stay, restrain, stop, etc. (in a lit. sense in prose rare, but trop. very freq.).
    A.
    Prop.:

    cohibete intra limen etiam vos parumper,

    Plaut. Mil. 3, 1, 1:

    nec muris cohibet patriis media Ardea Turnum,

    Verg. A. 9, 738:

    carcere ventos,

    Ov. M. 14, 224:

    ventos in antris,

    id. ib. 15, 346: cervos arcu, to stop, poet. for to kill, Hor. C. 4, 6, 34:

    nec Stygiā cohibebor undā,

    id. ib. 2, 20, 8:

    tempestatibus in portibus cohiberi, Auct. B. Afr. 98: cohiberi in vinculis,

    Curt. 6, 2, 11:

    Pirithoum cohibent catenae,

    Hor. C. 3, 4, 80:

    claustra cohibentia Janum,

    id. Ep. 2, 1, 255:

    ab aliquā re,

    Liv. 22, 3, 9; Tac. A. 1, 56:

    sanguis spongiā in aceto tinctā cohibendus est,

    Cels. 8, 4; cf. Plin. 27, 11, 69, § 93:

    alvum,

    id. 29, 3, 11, § 49:

    milites intra castra,

    Curt. 10, 3, 6:

    aquilones jugis montium,

    id. 8, 9, 12.—
    B.
    Trop.
    1.
    Cohibere aliquid or cohibere se, to stop something (or one ' s self), to hold in check, to restrain, limit, confine, keep back, repress, tame, subdue (syn.:

    contineo, refreno, arceo, coerceo): motus animi perturbatos,

    Cic. Off. 2, 5, 18:

    furentis impetus crudelissimosque conatus,

    id. Phil. 3, 2, 5; cf.:

    furorem alicujus,

    id. ib. 5, 13, 37:

    temeritatem,

    id. Ac. 1, 12, 45:

    gaudia clausa in sinu tacito,

    Prop. 2 (3), 25, 30:

    iras,

    Verg. A. 12, 314:

    pravas aliorum spes,

    Tac. A. 3, 56:

    ac premeret sensus suos,

    id. ib. 3, 11:

    bellum,

    Liv. 9, 29, 5:

    malum,

    Tac. A. 6, 16:

    sumptus,

    Arn. 2, p. 91:

    violentias effrenati doloris,

    Gell. 12, 5, 3:

    altitudinem aedificiorum,

    Tac. A. 15, 43:

    (provinciae) quae procuratoribus cohibentur,

    i. e. are ruled, id. H. 1, 11: non tu te cohibes? be moderate in grief, * Ter. Heaut. 5, 1, 46; so Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; Gell. 4, 9, 3.—
    (β).
    With quominus:

    vix cohibuere amici, quominus eodem mari oppeteret,

    Tac. A. 2, 24.— Pass.:

    ne flumine quidem interjecto, cohiberi quominus, etc.,

    Tac. A. 2, 10.—
    (γ).
    With inf., Calp. Ecl. 4, 20 (but in Cic. Tusc. 3, 25, 60; id. Caecin. 23, 66; Auct. B. G. 8, 23, prohibere is the true reading).—
    2.
    Aliquid ab aliquā re or aliquo, to keep something from something (or somebody), to ward off:

    manus ab alieno,

    Plaut. Trin. 4, 3, 12:

    manus, oculos, animum ab auro gazāque regiā,

    Cic. Imp. Pomp. 23, 66:

    effrenatas suas libidines a liberis et a conjugibus vestris,

    id. Mil. 28, 76:

    adsensionem a rebus incertis,

    id. N. D. 1, 1, 1.—Hence, cŏhĭbĭtus, a, um, P. a., confined, limited, moderate:

    dicendi genus,

    Gell. 7, 14, 7.— Comp.:

    habitudo cohibitior,

    Aus. Grat. Act. 27, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > cohibeo

  • 20 confinis

    cōn-fīnis, e, zusammengrenzend, angrenzend, benachbart, I) eig.: ager Labicanus, Liv.: gentes, Amm. – mit Dat., ut quisque potentiori confinis erat, Sall.: confines erant hi Senonibus, Caes.: caput c. collo, Ov. – subst., a) cōnfīnis, is, m., der Grenznachbar, Mart., ICt. u.a. – b) cōnfīne, is, n., α) die Grenze, Nähe, Lucan. u. Val. Flacc. – β) als rhet. Fig. = homoeoteleuton (ὁμοιοτέλευτον), w. s., Auct. carm. de fig. 100. p. 67 H. – II) übtr., anstreifend an etw., m. Dat., studio confinia carmina vestro, Ov.: virtutibus vitia confinia, Sen.: confinia sunt his celebrata apud Graecos schemata, Quint. – m. Genet., officia virtutum confinia, Gell. 1, 2, 4.

    lateinisch-deutsches > confinis

См. также в других словарях:

  • confiné — confiné, ée [ kɔ̃fine ] adj. • de confiner 1 ♦ Enfermé. Vivre confiné chez soi. 2 ♦ (1842) Air confiné, non renouvelé. ⇒ renfermé. Atmosphère confinée. confiné, ée adj. d1./d Enfermé. Un malade confiné dans sa chambre. Fig. Un esprit confiné dans …   Encyclopédie Universelle

  • confine — con·fine vt con·fined, con·fin·ing: to hold within a location; specif: imprison Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. confine …   Law dictionary

  • Confine — Country …   Wikipedia

  • confiné — confiné, ée (kon fi né, née) part. passé. Relégué. Confiné dans un lieu solitaire. •   Obscurément confiné au fond de sa province, D ALEMB. Éloges, Trublet …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Confine — Con fine (? or ?); 277), v. i. To have a common boundary; to border; to lie contiguous; to touch; followed by on or with. [Obs.] [1913 Webster] Where your gloomy bounds Confine with heaven. Milton. [1913 Webster] Bewixt heaven and earth and skies …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Confine — Con fine, n. 1. Common boundary; border; limit; used chiefly in the plural. [1913 Webster] Events that came to pass within the confines of Judea. Locke. [1913 Webster] And now in little space The confines met of empyrean heaven, And of this world …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Confine — Con*fine (k[o^]n*f[imac]n ), v. t. [imp. & p. p. {Confined}; p. pr. & vb. n. {Confining}.] [F. confiner to border upon, LL. confinare to set bounds to; con + finis boundary, end. See {Final}, {Finish}.] To restrain within limits; to restrict; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • confine — s.m. [dal lat. confine, neutro dell agg. confinis confinante ]. 1. (geogr.) [linea che delimita un territorio o un terreno da un altro] ▶◀ delimitazione, demarcazione, limite, termine, [di regione geografica o di stato] frontiera. 2. (estens.)… …   Enciclopedia Italiana

  • confine — (n.) c.1400, boundary, limit (usually as confines), from O.Fr. confins boundaries, from M.L. confines, from L. confinium (pl. confinia) boundary, limit, from confine, neut. of confinis bordering on, having the same boundaries, from com with (see… …   Etymology dictionary

  • confine — vb circumscribe, *limit, restrict Analogous words: bind, *tie: *restrain, curb, inhibit, check: *hamper, trammel, fetter, shackle, hog tie, manacle: *imprison, incarcerate, immure, intern, jail confine n bound, * …   New Dictionary of Synonyms

  • confine — ► VERB 1) (confine to) restrict (someone or something) within certain limits of (space, scope, or time). 2) (be confined to) be unable to leave (one s bed, home, etc.) due to illness or disability. 3) (be confined) dated (of a woman) remain in… …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»